Adlandırma
Adlandırma, konuşmacının fiziksel çevresinde bulunan nesneleri ve eylemleri etiketlediği bir tür sözel işlevdir (Sundberg, 2007; 2008). Bir başka deyişle, çevrede gördüğümüz, işittiğimiz, ya da dokunduğumuz nesneleri isimlendirmektir. Bir çocuk çevrede kurabiye gördüğünde “kurabiye” demesi ve yetişkinin “evet doğru, o bir kurabiye” demesi bir adlandırma örneğidir. Adlandırmanın öncülü sözel olmayan bir ayırt edici uyarandır (kurabiye) ve adlandırmanin sonucu genelleştirilmiş (spesifik olmayan) pekiştirmedir (övgü ya da onay) (Sundberg, 2007, 2008; Higbee & Sellers, 2011).
Adlandırma Örnek Videolar
Adlandırma becerisine dair örnek videolara linke tıklayarak ulaşabilirsiniz. https://www.youtube.com/shorts/q7sAc3aPvEY
Tablo 4 : Adlandırma İçin Uyaran Kontrolu Transfer Örneği
|
Öncül |
Davranış |
Sonuç |
|
Kedi Resmi (Sözsüz Uyaran) Sözel Uyaran (“Bu Nedir?”) Sözel İpucu (Kedi) |
“Kedi” |
“Evet bu bir Kedi” (Genelleştirilmiş Pekiştireç) |
|
Kedi Resmi Sözel Uyaran (“Bu Nedir?”)
|
“Kedi” |
“Harikasin, bu bir Kedi” |
|
Kedi Resmi
|
“Kedi” |
“Harikasin, bu bir Kedi” |
Tablo 5 : Adlandırma Öğretimi Örneği